| ۔۔۔۔۔ غزل ۔۔۔۔ |
| ہر لفظ تھا سراب، بہ عہدِ وفا چہ شد؟ |
| تو خود فریب دادی و ما را فنا چہ شد؟ |
| ہر شب بہ اشک، چشمِ تمنّا تری رہی |
| تو بے وفا بہ خواب، دلِ بے نوا چہ شد؟ |
| عہد و وفا و رسمِ محبت فقط فریب؟ |
| ما را بہ خاکِ غم، بہ نگاہِ جفا چہ شد؟ |
| سوگندِ عشق، قولِ وفا، سب سراب تھا؟ |
| تو ترکِ دوستی بہ کدام، ابتدا چہ شد؟ |
| دیدم بہ چشمِ اشک، کہ امید رفتہ رفت |
| تو بھی گزر گیا، اثرِ التجا چہ شد؟ |
| خورشید تھا، چراغ تھا، سب روشنی گئی |
| تو نورِ آرزو، ز دلِ مبتلا چہ شد؟ |
| ما را ز خود ربودی و آخر ز خود زدی |
| گفتی کہ عشق ہست، پس ایں مدّعا چہ شد؟ |
| یک لحظہ لب گشود و بہ سوگندِ عشق گفت |
| رفتم ز راہِ عشق، ز قول و وفا چہ شد؟ |
| بر لوحِ دل نوشتہ بہ خونِ جگر، ہنوز |
| نامی ز یار ماند، ولی آشنا چہ شد؟ |
| شائم نظر بہ راہِ تو دارد ز شب و روز |
| تو بی خبر ز حالِ وفا، ماجرا چہ شد؟ |
| شائم بہ خاکِ غم شد و کس را خبر نہ بود |
| یارب، نصیبِ عاشقِ شائم، جفا چہ شد؟ |
| شائم |
معلومات