مُلک اساں نا پاکستان (پوٹھوہاری زبان میں)

مُلک اَساں ناں پاکستان، بَکھلی یارو اِسڑِیں شان

سوہنڑا سوہنڑا پاکستان، ساڑھی ایہہ اَے جان پچان

خوشبو اَچّھے مِٹّی وِچّوں، جِسرے گُلاب نی بوٹی وِچّوں

خُونڑ شہیداں ناں وِچ رلیا، لَکھّاں واری اَپڑِیں جان

دیس نی تَرتی جانُوں پیاری، ساڑھی ایہہ اَے دنیا ساری

اِسڑِیں بقا نی خاطِر کرساں، میں وی اَپڑیں جِند قربان

مُلک تے سوہنڑے ہور وی ہَین، حُسن اَے اِسڑاں رب نی دَین

سب تُوں چنگا میکی لغڑاں، دیس اساں ناں پاکستان

عشقِ نبی ناں رنگ وی چڑھیا، ولیاں نے وی فیض تُوں پرھیا

دین ناں قلع مُلک اَساں ناں، پکا لوکاں ناں ایمان

باسی اِسڑیں محنت کرنے، پیار محبت عزت کرنے

رب ناں ہر دم شکر وی کرنے، دُکھ سُکھ وِچ اے ساتھ نِبھان

فوج بہادر عالی شان، کرنی حفاظت ہر اک آن

دُشمَنڑ جیہڑا وار وی کَرسی، کَرسی اَپڑاں او نقصان

مُلک کی کرنے جو بدنام، جلد اُنھاں نی ہووَے شام

ہر گل کی نا اگے ٹور، چالاں چلڑاں اَے شیطان

سَدا اِی رَہن بہاراں اِتھے، آنڑ کدی نہ خزاواں اِتھے

زیرکؔ نی اے عرضی جلد، پوری ہُوَے رَبِّ سُبحان